I1No posc sofrir c’a la dolor De la den la lenga no vir E·l cor ab la novela flor, Lancan vei los ramels florir 5 E·lh chan son pel boschatge Dels auzeletz enamoratz, E si tot m’estauc apensatz Ni pres per malauratge, Can vei chans e vergers e pratz, 10Eu renovel e m’assolatz. II Qu’eu no m’esfortz d’altre labor Mas de chantar e d’esjauzir ; C’una noch somnav’en pascor Tal somnhe que·m fetz esbaudir 15 D’un esparver ramatge Que m’era sus el ponh pauzatz E si·m semblav’adomesgatz, Anc no vi tan salvatge, Mas pois fo maners e privatz 20E de bos getz apreizonatz. III Lo somnhe comtei mo senhor, C’a son amic lo deu om dir, E narret lo·m tot en amor E dis me que no·m pot falhir 25 Que d’oltra mo paratge No m’aia tal ami’en patz, Can m’en serai pro trebalhatz, C’anc om de mo linhatge Ni d’oltra ma valor assatz 30Non amet tal ni·n fon amatz. IV Era n’ai vergonh’e paor E·m n’esvelh e·n planh e·n sospir E·l somnhe tenh a gran folor E no cut posch’endevenir ; 35 Pero d’un fat coratge No pot partir us rics pensatz Orgolhos e desmezuratz C’apres nostre passatge Sai que·l somnhes sera vertatz 40Aissi drech com me fo narratz. V E pois auziretz chantador E chansos anar e venir ! Qu’era, can re no sai m’assor, Me volh un pauc plus enardir 45 D’enviar mo messatge Que·ns porte nostras amistatz. Que sai n’es facha la meitatz, Mas de leis no n’ai gatge E ja no cut si’achabatz 50Nuls afars, tro qu’es comensatz. VI Qu’eu ai vist acomensar tor D’una sola peir’al bastir E cada pauc levar alsor Tan josca c’om la poc garnir. 55 Per qu’eu tenh vassalatge D’aitan, si m’o aconselhatz, E·l vers, pos er ben assonatz, Trametrai el viatge, Si trop qui lai lo·m guit viatz 60Ab que·s deport e·s do solatz. VII E s’eu ja vas emperador Ni vas rei vauc, si·m vol grazir Tot aissi com al seu trachor Que no·l sap ni no·l pot gandir 65 Ni mantener, ostatge Me lonh en us estranhs renhatz ! Cais si serai justiziatz E fis de gran damnatge, Si·l seus gens cors blancs e prezatz 70M’es estranhs ni m’estai iratz. VIII E vos entendetz e veiatz Que sabetz mo lengatge, S’anc fis motz cobertz ni serratz, S’era no·ls fatz ben esclairatz. IX E sui m’en per so esforsatz Qu’entendatz cals chansos eu fatz.