Уәделенген Мәсих-Мәһди (а.с.) келетiн заманына байланысты айтылған Дәжжал мен оның Есегi туралы көріпкелдіктерді ахмади-мұсылмандары аллегория (астарлы мағына) ретiнде қабылдайды. Хадистерде айтылғандай Уәделенген Мәсих (а.с.) "Крестi сындырады", "доңызды өлтiредi" -дегендер, нышан белгiсi болғаны сияқты - "Дәжжал" да нышан белгiсi ретiнде келтiрiлген. Жер жүзiнде ғана емес, ғарышқа да билiгi жүрiп тұрған ұлы да қуатты халықты бiлдiретiн ұғым. Крест пен доңыз - осы халықты ерекшелейтiн символ. Хадисте Дәжжалдың оң көзi соқыр, ал сол көзi -өнменнен өтерлiктей өткiр, жарқырап тұрады делiнген. Бұл мiнездеме, аталмыш халықтын рухани сәулесi болмағанымен, дүниелiк өмiрдi жете түсiнетiн, сондықтан да зор материалдық жетiстiктерге қол жеткiзетiн халық дегендi бiлдiредi. Ахмади-мұсылмандарының түсiнiгiнде Дәжжал мiнген есектiн бейнесi, Қасиеттi Пайғамбар (с.ғ.с.) заманында қазiргi заманның көлiгiн елестетуi. Бұл есектiн барлық сипаттамасын Батыс елдерiнiң ойлап тапқан, жанармаймен әрекетке келтiрiлетiн көлiктерiнiң сипаттамаларымен салыстыруға болады. Есектiң хадисте жазылған керемет бейнесiн алып көрсек: ол от жейтiн болады, жер бетiнде де, суда да, ауада да жылжи алатын болады; оның жылдамдығы соншалықты, бiр ай жүретiн жолды бiрнеше сағатта кешедi; оларға мiнушiлер оның арқасында емес, iшiнде отырады делiнген. Осы айтылғаннның бәрiнiн аса дәлдiлiкпен iске асуы - Қасиеттi Пайғамбарымыз Мұхаммедтiң (оған Алланың игiлiгi мен салемi болсын) хақтығының ғажайып дәлелi емес пе?!