Біз ирандық керуендегі достарымызбен жүріп келе жатттық. Кенеттен адамдар тоқтай қалды. Не алдыға, не артқа, не оңға, не солға жүретін жол болмай қалды. Адамдардың көптігі мен аптап ыстықтың қысымынан адамдар кептелісіп қалды. Сол сәтте қарт әрі әлсіз адамдар жүріп кетіп жатты. Аптап ыстық адамдардың кептеліп қалуына, шөл әлсіреуге себеп болды. Жастау адамдар да өліп жатты. Біраз күштірек болған досым екеуіміздің де аяқ-қолдарымыздан әл кетіп, құлап түстік. Көз алдымыз қарауытып кетті. Аман қаламыз ба деп Алланың есімін қайталай бердік. Мәйіттердің арасында қыстырылып қалдық. Мен, досым және қасымызда тағы бір топ марокколық адамдар болды. Пайғамбардың (с.ғ.с.) атын да қайталай бердік. Ауыз судың тапшылығы мен көмектің жеткізілмеуі және мәйіттерді көру салдарынан көз алдымызда отандастарымыз, басқа да адамдар мен мұсылмандар көз жұмды. Біз орнымыздан тұрмаққа біраз талпынып көргенімізбен тұра алмадық. Бір мезетте артыма қарағанда қоршаулардың арғы жағында адамдардың жүргенін көрдім. Бір уақытта ұзындығы 5 метр, биіктігі 3 метр қоршаудың адамдардың үстіне құлағанын көрдім. Адамдар мыжылып, осы қоршаудың астында шамамен бір метр биіктік құрып қыстырылып қалған еді. Құтыла алмайтынымызды түсіндік. Көз алдыма өмірімінің соңғы сәттері елестеп, шаһадат айтып жыладым. Су жоқ. 1 сағат еш көмексіз күннің астында жаттық. Қоршаудың астында өлетін шығармыз деп ойладық. Бір кезде екі адам келіп, жолды ашты. Біз орындарымыздан тұрдық. Бұл бір мұғжиза болды. Біздің құтқарылуымызды тек мұғжиза деп қана айтуға болады. Сұрақ: Қажы, осы оқиғада достарыңыздың арасында қаза болған адамдар болды ма? Жауап: Біз үш адам болдық. Тағы үш адам бар еді. Кетіп бара жатқанда жолда оларға кіріп шықтық. Досымыздың екеуі жоғалып кетті. Біз бұл оқиғадан бұрын шатырларымызда көңілді күймен Мина мен Меккені бейнеге түсіріп едік. Келесі куә былай деп әңгімелейді:«Рами джамарат»-қа кетіп бара жатқанымызда қысымның көбейгенін сездік. Тынысым тарылып, салауат айта бердім. Білгенімше айттым. Пайда жоқ екенін көрдім. Қайтадан жұрттың аяқ астына құладым. Достарым мені көтеріп алды. Шахадат айтып: "Мен қажылыққа айт кезінде келдім. Егер маған өмір сүру жазылса, маған рақым ет. Маған рақым етпесең, отбасыма рақым ет" дедім. Бір мезет көзім қарауытып кетті. Күллі өмірім бір фильм сияқты көз алдымнан өтті. Көзімді ашып, жамағаттан бөлек кету үшін орнымнан тұрдым. 4 сағат халық пен мәйіттің ортасында болдым. Менің ол жерден шығуымды Құдайдың өзі қалады. Сұрақ: Осындай оқиғаның орын алуына не себеп болды? Жауап: Жолды жауып тастаған еді. Көмектесетін ешкім болған жоқ. Адамдар көз жұмғаннан кейін ғана құтқарушылар жетті. Су да, көмек те болған жоқ. Халық шөл мен қысымнан қаза тапты. Тіпті тікұшақтары да кішкене жел соқтыру үшін төмен түспеді. Адамдардың тынысы тарылып, біраз адам тұншығып қалды.