Από τη ''Μαρία Νεφέλη'' :Πιάσε την αστραπή στο δρόμο σου, άνθρωπε·δώσε της διάρκεια· μπορείς!Από τη μυρωδιά του χόρτου,από την πύρα του ήλιου πάνω στον ασβέστη,από το ατέρμονο φιλί,να βγάλεις έναν αιώνα·με θόλο για την ομορφιάκαι την αντήχηση όπου σου φέρνουν οι άγγελοιμες στο πανέρι, τη δρόσο από τους κόπους σου,όλο φρούτα στρογγυλά και κόκκινα·τη στενοχώρια σου, γεμάτη πλήκτραπου χτυπούν μεταλλικά στον άνεμοή σωλήνες ορθούς που τους φυσάς καθώς αρμόνιοκαι βλέπεις να συνάζονταιτα δέντρα σου όλα, δάφνες και λεύκες,οι μικρές και μεγάλες Μαρίεςπου κανείς, πάρεξ εσύ, δεν άγγιξες·όλα μία στιγμή,όλα η μόνη σου αστραπήγια πάντα.Η άμμος που έπαιξες όπως με τη ζωή σου,η Τύχη και τα στέφαναπου άλλαξες με την παντοτινή σου άγνωστη,ο καιρός, ο ανίσχυρος εχθρός,αν έχεις κατορθώσει μια για πάντα,ολόισια, ν' ατενίσεις το φως!είναι η μία στιγμή,σθεναρή πάνω από τα βάραθρα.Μουσική: Κώστας Καπνίσης