Эй хандаат шукӯҳи ғазалҳои Мунзавӣ
Бо хандаат чи қадр дилангез мешавӣ
Назми тамоми қоидаҳо дар нигоҳи туст
Чашми ту дод шеъри равонро ба Ганҷавӣ
Устураи наҷобатӣ бо шеъри фохират
Монанди бонувони хушоянди паҳлавӣ.
Ҳар кас туро ба шеваи худ васф кардааст
Аз бедили нигоҳи ту то Пири Деҳлавӣ.
Вақте миёни қофияҳо рақс мекунӣ
Бе ҳеч истиора ғазал мешавад қавӣ.
Бо ин ҳама малоҳату дилхоҳ буданат
Аз чашм, дил, ғазал, нафаси ман! Намеравӣ!
Фирдавси Аъзам